ELLE porte. 2018.
Through the arts, mainly from cinema and (fashion) magazines, Lou’s image was shaped into “what a woman is.” Ignorant of whether she should have raised the question “do I know what a woman is” or “is this a manual about how we should behave as women in this society”.
What we see through these media channels is fiction. From a cultural point of view, women are seen as “continuation of the species”. The mother with the child, round shapes sculpt the woman and symbolize fertility. But in cinema the woman is brittle, naive, innocence like a child and a danzel in destress. She must be seduced or manipulative to get her way to survive in this world.
The man is strong and smart, he saves the woman to win her over. The woman has little to say in this and she falls in love with that one man. Sometimes with some counterparts to stretch the temptation process on screen. It is a conceived world that has been created, consisting mainly of men … because cliches simply work well.
The forms of women in the magazines have disappeared and more and more women are starting to look like men. The woman no longer has a fertility function, but must yield and sell. Be successful like the man. A woman can never be a man or vice versa, the differences are too big biologically. Despite the many sex operations and discussions about equality, they will never be the same.
ELLE porte is an ode to “being feminine” in contemporary society.
Medium: Video in loop, Black&White, tv-screen
Duration: 3’28”
Sound: no sound
Solo expo in vitrine
Paarl, nieuwland 1, Ghent – November 2018
Via de kunsten, voornamelijk uit de cinema en (mode)magazines werd Lou’s beeld gevormd tot ‘wat een vrouw is’. Onwetende of ze zich de bedenking ‘weet ik wel wat een vrouw is’ of ‘is dit een handleiding over hoe we ons als vrouw moeten gedragen in deze maatschappij’ al eerder had moeten stellen.
Wat we te zien krijgen via deze mediakanalen is fictie. Vanuit de cultuur wordt de vrouw gezien als ‘voortzetting van de soort’. De moeder met het kind, ronde vormen sculpteren de vrouw en staan symbool voor de vruchtbaarheid. Maar in de cinema is de vrouw broos, naief, onschulding als een kind en een danzel in destress. Ze moet verleiden of manipulatief zijn om haar zin te krijgen om te overleven in deze wereld.
De man is sterk en slim, hij red de vrouw om haar voor zich te winnen. De vrouw heeft hierin weinig te zeggen en ze valt als een blok voor die ene man. Soms met enige tegenspartelingen om het verleidingsprocess op beeld wat te rekken. Het is een bedachte wereld die gecreëerd is, voornamelijk bestaande uit mannen…omdat cliches nu eenmaal goed werken.
De vormen van de vrouw in de magazines zijn verdwenen en steeds meer begint de vrouw op een man te lijken. De vrouw heeft geen vruchtbaarheidsfunctie meer, maar moet opbrengen en verkopen. Succesvol zijn, zoals de man. Een vrouw kan nooit een man zijn of omgekeerd, biologisch zijn de verschillen te groot. Ondanks de vele geslachtsoperaties en discussies over gelijkheid zullen ze nooit hetzelfde zijn.
ELLE porte is een ode aan ‘vrouwelijk zijn’ in de hedendaagse samenleving.
